ROCCA DI LONATO

BERGAMO

BRESCIA

CASTEL DEL RIO

CORTONA

DESENZANO DEL GARDA

FIRENZE (FLORENCJA)

GRADARA

IMOLA

LONATO DEL GARDA

MALCESINE

w opracowaniu:

MILANO (MEDIOLAN)

MONTEPULCIANO

MONIGA DEL GARDA

PESARO

PRATO

RIMINI

RIVA DEL GARDA

SAN LEO

SANT'AGATA FELTRIA

SIRIMONE

TORRIANA

VERUCCHIO

MURY ZEWNĘTRZNE ZAMKU W LONATO, Z TEJ PERSPEKTYWY NIESTETY NIEWIELE MOŻNA ZOBACZYĆ

HISTORIA

Z

amek Lonato, we Włoszech określanym mianem Roc­ca (twier­dza), stoi na szczy­cie na­tu­ral­ne­go wzgó­rza mo­re­no­we­go wy­no­szą­ce­go się po­nad do­li­nę po­łu­dnio­we­go wy­brze­ża je­zio­ra Gar­da. Je­go po­cząt­ki da­tu­je się na prze­łom pier­wsze­go i dru­gie­go ty­siąc­le­cia, gdy w miej­scu tym wznie­sio­no for­ty­fi­ka­cje w ce­lu o­bro­ny miesz­kań­ców o­sa­dy przed na­jaz­da­mi ple­mion bar­ba­rzyń­skich. Obec­na for­ma wa­ro­wni to jed­nak już efekt re­ne­san­so­wej prze­bu­do­wy, pro­wa­dzo­nej pod ko­niec XV wie­ku z ini­cja­ty­wy przed­sta­wi­cie­li me­dio­lań­skiej ro­dzi­ny Vis­con­ti.

ZNACZNIE CIEKAWIEJ ZAMEK PREZENTUJE SIĘ Z LOTU PTAKA, W TLE KOPUŁA BAZYLIKI DI SAN GIOVANNIEGO BATISTY (JANA CHRZCICIELA)
I SMUKŁA SYLWETA WIEŻY MIEJSKIEJ

N

iewiele mogę napisać na temat nowożytnych dzie­jów zam­ku w Lo­na­to. Po do­mi­na­cji Vis­con­tich i Sca­li­ge­rich prze­szedł on na włas­ność Pań­stwa We­nec­kie­go, a nas­tęp­nie w rę­ce Aus­tria­ków, któ­rzy u­rzą­dzi­li w nim ko­sza­ry i wię­zie­nie. Jed­nym z naj­waż­niej­szych wy­da­rzeń w je­go his­to­rii by­ła bi­twa, ja­ka w dniach 3-4 sier­pnia 1796 ro­ku ro­ze­gra­ła się na wzgó­rzu zam­ko­wym po­mię­dzy fran­cu­ską Ar­mią Włoch pod do­wódz­twem Na­po­le­ona Bo­na­par­te, a aus­tria­cką ko­lum­ną w si­le kor­pu­su, do­wo­dzo­ną przez ge­ne­ral­leu­tan­ta Pe­ta­ra Gvo­zda­no­vi­cia. W XIX wie­ku twier­dza sta­ła się włas­no­ścią pry­wat­ną, a jej naj­bliż­sze o­to­cze­nie o­raz dzie­dziń­ce we­wnę­trzne prze­kształ­co­no w grun­ty rol­ne i miej­sce pod u­pra­wę o­li­wek. W 1920 ro­ku wło­ski pa­rla­men­ta­rzy­sta Ugo da Co­mo od­ku­pił ru­inę od lo­kal­nych miesz­kań­ców, a nas­tęp­nie częś­cio­wo ją od­re­stau­ro­wał. Od 1996 ro­ku w jej mu­rach swo­ją sie­dzi­bę ma mu­ze­um przy­ro­dni­cze.

DOM KAPITANA W NAJWYŻSZEJ CZĘŚCI ZAMKU, ZWANEJ ROCCHETTA

WZDŁUŻ MURÓW ZAMKU DOLNEGO

GAJ OLIWNY NA ZAMKU DOLNYM TO EFEKT XIX-WIECZNYCH NASADZEŃ

STAN OBECNY

M

useo Civico Ornitologico mieści się w Do­mu Ka­pi­ta­na, je­dy­nym za­cho­wa­nym bu­dyn­ku zam­ko­wym, usy­tu­ow­nym w naj­wyż­szej czę­ści twier­dzy, zwa­nej Roc­chet­ta. W ra­mach sta­łej eks­po­zy­cji pre­zen­tu­je ono kil­ka­set o­ka­zów włos­kiej fau­ny i flo­ry, z do­mi­nu­ją­cą ro­lą (nie­ste­ty wy­pcha­nych) pta­ków, po­gru­po­wa­nych w dwa­na­ście ga­blot, w za­leż­no­ści od śro­do­wi­ska, do któ­re­go na­le­żą m.in.: ptac­two leś­ne, gór­skie, śród­ziem­no­mor­skie, ob­sza­rów wiej­skich, miast i pta­ki węd­ro­wne z je­zio­ra Gar­da. Na dzie­dziń­cu zam­ku dol­ne­go or­ga­ni­zo­wa­ne są uro­czy­sto­ści we­sel­ne o­raz im­pre­zy o cha­ra­kte­rze na­uko­wym i kul­tu­ral­nym.

WIDOK Z ZAMKU WYSOKIEGO NA POŁOŻONY W CZĘŚCI PÓŁNOCNEJ ZAMEK DOLNY...

...NA DZIEDZIŃCU KTÓREGO STOI PAWILON OGRODOWY DO ORGANIZACJI WESEL

FRAGMENT EKSPOZYCJI MUZEALNEJ W DOMU KAPITANA

DOJAZD

L

onato del Garda to niewielkie mia­ste­czko po­ło­żo­ne kil­ka ki­lo­me­trów na po­łu­dnio­wy za­chód od brze­gów je­zio­ra Gar­da, nie­co w cie­niu po­pu­lar­nych de­sty­na­cji wy­po­czyn­ko­wych: De­sen­za­no, Ri­vol­tel­la czy Si­ri­mo­ne. W po­bli­żu miej­sco­wo­ści bieg­nie au­to­stra­da E70 z We­ro­ny do Me­dio­la­nu, z któ­rej za­mek jest do­sko­na­le wi­do­czny. Wzno­si się on na sto­kach wzgó­rza zaj­mu­ją­ce­go wscho­dnią część mia­sta, przy Via dei Fan­ti. Sa­mo­chód par­ku­je­my na du­żym par­kin­gu (w 2017 dar­mo­wym), usy­tu­owa­nym w śle­pej u­li­cy przy ko­ście­le del­la Be­ata Ver­gi­ne del Cor­lo.

WIDOK Z MURÓW ZAMKU WYSOKIEGO NA MIASTECZKO

W SUMIE TO TEŻ JEST WIDOK Z MURÓW ZAMKU WYSOKIEGO NA MIASTECZKO

W CENTRUM LONATO DEL GARDA

źródło: www.wikiwand.com, www.fondazioneugodacomo.it

tekst: 2020
fotografie: 2017
© Jacek Bednarek